mkarwan
2016-03-13 09:35:48 UTC
W stulecie urodzin Karola Marksa, w wychodzącym w Berlinie syjonistycznym
organie w języku rosyjskim "Raswiet" zamieścił Idelson ciekawą
charakterystykę
twórcy socjalizmu:
"W samym końcu zeszłego stulecia śród żydostwa w Niemczech dała się już
stwierdzić kategoria żydów, będących pośrednimi typami między starym
żydostwem a nową cywilizacją europejską.
Nowe to żydowskie środowisko nie jest zdolne do rozpłynięcia się w ogólnym
otoczeniu.
To nie są ani żydzi, ani Europejczycy.
Ta kategoria ludzi jakby stworzona jest do tego, aby być przednią placówką
dla wszelkich eksperymentów i doświadczeń.
Ze starego żydostwa ta kategoria typów zachowała brak poczucia
rzeczywistości...
Dla żyda wszystko jest oderwaną formułką, a stąd płynie jego całkowita
pewność co do słuszności jego stanowiska, pochodzi jego brak zwątpień i
wszelkich wahań, brak poszukiwań, zazwyczaj właściwych ludziom, pracującym
nad życiem, czerpiącym z jego różnorodnych przejawów swoje twórcze dążenia.
Lecz poza tym u żydów, którzy znaleźli się w tym nowym życiu, jest jeszcze
jedna właściwość: są pozbawieni tradycji, w odróżnieniu od otoczenia, które
nie jest zdolne do uwolnienia się od niej...
Kiedy żyd tępi szlachtę lub burżuazję, nie żałuje tego piękna życia i
wyższej kultury, których wyrazicielami były te warstwy.
W żydzie pozostała z przeszłości jedynie nienawiść do istniejącego stanu
rzeczy, który zawsze był dla niego wstrętny.
Wszystko to razem wzięte czyni z żydów typ wybitnie rewolucyjny, ściśle
mówiąc, typ raczej okresu niszczenia niż twórczości, ponieważ twórczość nie
może odbywać się szablonowo i na podstawie wypracowanych formułek.
We wszystkich rewolucjach, poczynając od zeszłego stulecia a kończąc na
obecnej rosyjskiej, ten typ żydowski bierze udział, odgrywa w nich dużą
rolę, stanowi częstokroć duszę tego ruchu, w zależności od odporności i
rozwoju mas, wśród których działa...
Do tej kategorii typów należał również Karol Marks".(*1)
(...) do powstającej międzynarodówki garnęli się żydzi ochoczo w charakterze
przywódców i teoretyków ruchu.
Żydem, i to gorącym, był drugi wódz socjalizmu, Ferdynand Lassale, który
pisał w swoim dzienniku:
"(...)gdy śledzę me sny dziecinne, to ulubioną moją ideą było zawsze stanąć
na czele żydów i z bronią w ręku"(*2)
(...)Żydami byli tacy przywódcy socjalizmu, jak Debel, jak cytowany
niejednokrotnie Karol Kautsky, jeden z twórców programu erfurckiego
socjalnej demokracji niemieckiej.
"Nie jest wcale przypadkiem, że twórcy ruchu naukowego socjalizmu, Marks,
Lassale, Bernstein etc. byli żydami, a jest pewnym, że żydzi stali w
pierwszym szeregu propagandy ideałów międzynarodówki" (*3)
Socjalizm nie krył się od początku ze swym stosunkiem do dążeń żydowskich.
W r. 1862 socjalista Mojżesz Hess, przyjaciel Marksa i Lassała, wydaje
dzieło pt. "Rzym i Jerozolima" głoszące, że wieczną prawdę przechowuje tylko
judaizm,
i propagujące mesjanizm Izraela.(*4)
Nic dziwnego, bo przecież "w mesjańskiej idei żydowskiej znajduje się taki
wzór socjalizmu, jak nigdzie indziej".(*5)
(*1 - "Raswiet" z r. 1923, nr 49, cytuje Rudolf Korsch, Żydowskie
ugrupowania wywrotowe, str. 8 i 9.
(*2 - Cytuje Emil Kloth, Sozialdemokratie und Judenlum, str. 17
(*3 - Zewi Parnass, Kwestia żydowska w świetle nauki, str. 57
(*4 - Patrz dr S. Berstein, Der Zionismus, sein Wesen und seine
Organisation. str. 22.
(*4 - Arnold Zweig, Die Demokratie und die Seeledes Juden, zamieszczone w
"Vom Judentum", str. 213.
źródło Henryk Rolicki "Zmierzch Izraela" Warszawa 1932 str. 278, 279
https://stopsyjonizmowi.files.wordpress.com/2012/09/zmierzch-izraela.pdf
organie w języku rosyjskim "Raswiet" zamieścił Idelson ciekawą
charakterystykę
twórcy socjalizmu:
"W samym końcu zeszłego stulecia śród żydostwa w Niemczech dała się już
stwierdzić kategoria żydów, będących pośrednimi typami między starym
żydostwem a nową cywilizacją europejską.
Nowe to żydowskie środowisko nie jest zdolne do rozpłynięcia się w ogólnym
otoczeniu.
To nie są ani żydzi, ani Europejczycy.
Ta kategoria ludzi jakby stworzona jest do tego, aby być przednią placówką
dla wszelkich eksperymentów i doświadczeń.
Ze starego żydostwa ta kategoria typów zachowała brak poczucia
rzeczywistości...
Dla żyda wszystko jest oderwaną formułką, a stąd płynie jego całkowita
pewność co do słuszności jego stanowiska, pochodzi jego brak zwątpień i
wszelkich wahań, brak poszukiwań, zazwyczaj właściwych ludziom, pracującym
nad życiem, czerpiącym z jego różnorodnych przejawów swoje twórcze dążenia.
Lecz poza tym u żydów, którzy znaleźli się w tym nowym życiu, jest jeszcze
jedna właściwość: są pozbawieni tradycji, w odróżnieniu od otoczenia, które
nie jest zdolne do uwolnienia się od niej...
Kiedy żyd tępi szlachtę lub burżuazję, nie żałuje tego piękna życia i
wyższej kultury, których wyrazicielami były te warstwy.
W żydzie pozostała z przeszłości jedynie nienawiść do istniejącego stanu
rzeczy, który zawsze był dla niego wstrętny.
Wszystko to razem wzięte czyni z żydów typ wybitnie rewolucyjny, ściśle
mówiąc, typ raczej okresu niszczenia niż twórczości, ponieważ twórczość nie
może odbywać się szablonowo i na podstawie wypracowanych formułek.
We wszystkich rewolucjach, poczynając od zeszłego stulecia a kończąc na
obecnej rosyjskiej, ten typ żydowski bierze udział, odgrywa w nich dużą
rolę, stanowi częstokroć duszę tego ruchu, w zależności od odporności i
rozwoju mas, wśród których działa...
Do tej kategorii typów należał również Karol Marks".(*1)
(...) do powstającej międzynarodówki garnęli się żydzi ochoczo w charakterze
przywódców i teoretyków ruchu.
Żydem, i to gorącym, był drugi wódz socjalizmu, Ferdynand Lassale, który
pisał w swoim dzienniku:
"(...)gdy śledzę me sny dziecinne, to ulubioną moją ideą było zawsze stanąć
na czele żydów i z bronią w ręku"(*2)
(...)Żydami byli tacy przywódcy socjalizmu, jak Debel, jak cytowany
niejednokrotnie Karol Kautsky, jeden z twórców programu erfurckiego
socjalnej demokracji niemieckiej.
"Nie jest wcale przypadkiem, że twórcy ruchu naukowego socjalizmu, Marks,
Lassale, Bernstein etc. byli żydami, a jest pewnym, że żydzi stali w
pierwszym szeregu propagandy ideałów międzynarodówki" (*3)
Socjalizm nie krył się od początku ze swym stosunkiem do dążeń żydowskich.
W r. 1862 socjalista Mojżesz Hess, przyjaciel Marksa i Lassała, wydaje
dzieło pt. "Rzym i Jerozolima" głoszące, że wieczną prawdę przechowuje tylko
judaizm,
i propagujące mesjanizm Izraela.(*4)
Nic dziwnego, bo przecież "w mesjańskiej idei żydowskiej znajduje się taki
wzór socjalizmu, jak nigdzie indziej".(*5)
(*1 - "Raswiet" z r. 1923, nr 49, cytuje Rudolf Korsch, Żydowskie
ugrupowania wywrotowe, str. 8 i 9.
(*2 - Cytuje Emil Kloth, Sozialdemokratie und Judenlum, str. 17
(*3 - Zewi Parnass, Kwestia żydowska w świetle nauki, str. 57
(*4 - Patrz dr S. Berstein, Der Zionismus, sein Wesen und seine
Organisation. str. 22.
(*4 - Arnold Zweig, Die Demokratie und die Seeledes Juden, zamieszczone w
"Vom Judentum", str. 213.
źródło Henryk Rolicki "Zmierzch Izraela" Warszawa 1932 str. 278, 279
https://stopsyjonizmowi.files.wordpress.com/2012/09/zmierzch-izraela.pdf
